Κυριακή 30 Μαΐου 2010
29 ΜΑΙΟΥ 2010
29 Μαΐου του Σωτηρίου έτους 2010 και δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος του πνεύματος, ένας δάσκαλος, κάποιος ταγός του Έθνους, να αφιερώσει λίγα λεπτά στην άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Να εξηγήσει γιατί και πως έπεσε η Βασιλεύουσα. Να πει ότι οι Τούρκοι είχαν ποσοτική και ποιοτική υπεροχή στα στρατεύματά τους και είχαν ήδη ανέβει στα τείχη και πως η Πόλη θα έπεφτε αργά ἤ γρήγορα. Η προδοσία της Κερκόπορτας απλώς επιτάχυνε την άλωση. Παράλληλα όμως να βοηθήσει τους Έλληνες να αντιληφθούν ότι η ιστορία θα επαναληφθεί. Τα σημερινά τείχη της πατρίδας μας είναι οικονομικά και έχουν γκρεμιστεί. Ο Ερντογάν μας επισκέφθηκε πρό ημερών και δήλωσε ότι ήρθε για να βοηθήσει την «πτωχή Ελλάδα». Το ίδιο παραμύθι που διαμήνυσαν οι Τούρκοι στους Φαναριώτες λίγο πριν την Άλωση. Και σα να μην φτάνουν όλα αυτά οι σύγχρονες Δραγωνόπορτες και Αλ Σαλεχόπορτες απλώς επιταχύνουν την άλωση. Και οι Έλληνες πνευματικά ευνουχισμένοι, τραγουδάμε και χορεύουμε όλη μέρα : ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ…ΟΠΑΑΑΑΑΑ…!!!!!
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010
Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ένας από τους λαμπρότερους λατινοαμερικάνους συγγραφείς,έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του : "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Μπάτε όλοι στα Πανεπιστήμια, μπόλικα έχουμε
Ρεζουμίζω την είδηση: Ο πρύτανης προτείνει να καταργηθούν οι πανελλήνιες και αντ' αυτών να μπαίνουν οι μαθητές σε ένα προπαρασκευαστικό έτος πριν την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, αντί να φεύγουν προς τας Αγγλίας και τας Σλοβακίας όσα νιάτα μας τη μπουμπουνίζουν στις εξετάσεις. Έχουμε άλλωστε την υποδομή, 20 ΑΕΙ και δεν ξέρω πόσα ΤΕΙ.
Θα μιλήσω με σκληρή γλώσσα για δύο λόγους: Αφενός το έζησα στο πετσί μου το σύστημα (το οποίο και επιτυχώς πέρασα τότε με τις δέσμες), έζησα το σύστημα του ελληνικού ΑΕΙ και ζω το σύστημα του βρετανικού πανεπιστημίου άρα μπορώ να κρίνω και πιστέψτε με μπορώ να κρίνω σωστά. Αφετέρου πρόκειται για το μέλλον χιλιάδων παιδιών, κάτι που θεωρώ ιερό και πολύ πιο σοβαρό από τα μπετά της Ολυμπιάδας.
Στο πρώτο μισό της πρότασης, ο πρύτανης είναι σα να παραδέχεται ότι όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα έκαναν λάθος και έχει δίκιο. Κάνανε τα παιδιά πειραματόζωα, βάζοντάς τα να χοροπηδούν στο τραμπολίνο των μαθημάτων: Ήταν πέντε οι δέσμες. Η πέμπτη κρίθηκε περιττή οπότε μειώθηκαν σε τέσσερις αποτελούμενες από τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα η καθεμιά. Αυξήθηκε στο κατόπι ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων, μπαίνοντας στο χορό και η Β Λυκείου εν όψει σφαιρικότερης μόρφωσης και καταπολέμησης της λύσης των φροντιστηρίων. Ύστερα μειώθηκε ο αριθμός των μαθημάτων ως μια δειλή υποχώρηση. Φυσικά ο πρύτανης δε θα εισακουστεί μια και η τωρινή κυβέρνηση έχει το ιδεολογικό φετίχ των εξετάσεων στο πετσί της (ρυθμιστικός παράγοντας κρίνω πως είναι και απευθύνομαι προς παν εύστροφον νουν).
Στο δεύτερο μισό της πρότασης όμως ο πρύτανης με εκπλήσσει τόσο που τρομάζω: Προπαρασκευαστικό έτος; Να μπουν στα πανεπιστήμια; Πόσοι να μπουν στα πανεπιστήμια και σε τι πανεπιστήμια θα μπουν; Πόσοι θα βγουν από αυτά; Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Προπαρασκευαστικό έτος, ή original όπως το λένε αυτοί που το πρωτοεφάρμοσαν foundation course, είναι το βρετανικό σύστημα που εφαρμόζεται χρόνια τώρα και απευθύνεται στους μαθητές εκείνους που απέτυχαν να συμπληρώσουν τους απαιτούμενους από το πανεπιστήμιο βαθμούς για την εισαγωγή τους. Το σύστημα αυτό δεν εφαρμόζεται σωστά ούτε από τα ίδια τα βρετανικά πανεπιστήμια καθώς δεν υπάγεται στην άμεση αρμοδιότητά τους, δεδομένου ότι οι περισσότεροι μαθητές μπαίνουν "σπρωχτοί", ιδιαίτερα αν σκεφτώ κέντρα με foundation course στην Ελλάδα που στέλνουν προπτυχιακούς φοιτητές στη Βρετανία χωρίς να τους ιδρώσουν το αφτί. Δέστε εδώ τώρα την ακόμα χειρότερη αντιγραφή που πάει να κάνει ο Έλληνας: Foundation course για όλους, ανεξαρτήτως βαθμολογίας, να δηλαδή πάλι απερίσκεπτα έως χαζά πειράματα στις πλάτες των παιδιών μας. Όσο για τη διάρκειά του (ένα έτος), είναι μια χρονιά που θα πάει χαμένη για τον Έλληνα μαθητή. Ο ίδιος θα μπαίνει στο πανεπιστήμιο ένα χρόνο μετά τον καλό Βρετανό μαθητή που δεν "προπαρασκευάστηκε" αλλά μπήκε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου. Έμαθε η χώρα τόσα χρόνια στην οπισθοδρόμηση, τραβάτε προς τα πίσω όσο μπορείτε, αντέχει.
Ο αριθμός των φοιτητών κάθε χρονιά δεν είναι ξεκάθαρο ποιος θα είναι. Εμπειρικά μπορούμε να πούμε ότι αυξάνεται με αστείο τρόπο. Ενώ αυξάνονται οι εισακτέοι (ένεκα πολιτικής προπαγάνδας συνήθως), η υποδομή των ΑΕΙ μένει ίδια. Θα μαντεύετε, πιστεύω, τι πορεία ακολουθεί η ποιότητα ώστε να ισορροπήσει το σύστημα.
Από το ελληνικό πανεπιστήμιο κατά κανόνα βγαίνουν όλοι: Δεν προβλέπεται έκπτωση του φοιτητή, ούτε επανάληψη χρονιάς. Όλο το παιχνίδι είναι μια λίστα από "χρωστούμενα" μαθήματα που τα "ξοφλάει" αντιγράφοντας εξετάσεις αραχτός με το τσιγαράκι και τη φραπεδιά στο έδρανο. Το γραπτό δε βαθμολογείται ανώνυμα, επομένως υπεισέρχεται συχνά στο αποτέλεσμα η οποιαδήποτε συναισθηματική παρόρμηση του διορθωτή. Το γραπτό διορθώνεται από έναν. Εφόσον λοιπόν μπουν όλοι (λόγω του foundation course) αναμενόμενο και λογικό θα είναι να βγουν όλοι (λόγω της λειτουργίας των ΑΕΙ όπως έχει σήμερα). Τι κέρατα θα κάνουν όλοι αυτοί στην ήδη κορεσμένη αγορά εργασίας; Πόσο μυαλό θέλει για να σκεφτεί κάποιος πριν παίξει με το μέλλον ενός νέου ανθρώπου και τον καταστρέψει στέλνοντάς τον στην ανεργία;
Θέλετε σχέδιο καραμπινάτο; Ορίστε, εδώ σας το έχω κι ας μην πείτε πως το τσουρνέψατε από το ftou.gr. Δεν το κάνω για σας άλλωστε:
- Ξεσκονίστε όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό που στραβώνει τα παιδιά μας από την πρώτη Δημοτικού μέχρι την τρίτη Λυκείου. Ξηλώστε τους επιτόπου και διορίστε σωστούς. Να κόψετε το λαιμό σας να τους βρείτε. Όχι όμως άλλοι ανορθόγραφοι δάσκαλοι στο δημοτικό ή αγεωμέτρητοι μαθηματικοί στο λύκειο (να η λύση για τα φροντιστήρια που ψάχνατε).
- Βάλτε στο πανεπιστήμιο εκείνους που το αξίζουν, που στρώσανε τον κώλο τους και διαβάσανε. Κάντε το με εξετάσεις κάντε το με μέντιουμ δε με απασχολεί. Βρείτε ένα σύστημα αξιόπιστο και εφαρμόστε το. Αν δε μπορείτε να βρείτε, βάλτε ως κριτήριο τους βαθμούς του Λυκείου. Αν εφαρμόσετε το πρώτο που σας είπα θα είναι όντως αντικειμενικοί.
- Αντιγράψτε σωστά το Βρετανικό σύστημα μια και δεν κατέχετε να φτιάξετε σωστό δικό σας. Τέρμα στο άσυλο κι ας φωνάζουν τα κομματόσκυλα στο προαύλιο, ανώνυμη και αντικειμενική βαθμολόγηση, τέρμα στα ακαταλαβίστηκα (κακά μεταφρασμένα, δηλ. τσουρνεμένα) συγγράμματα και ουσιαστικός έλεγχος των πανεπιστημιακών, επί τω έργω. Σωστά και λειτουργικά ακαδημαϊκά φροντιστήρια (ομάδες πέντε έως δέκα ατόμων - όχι όπως τώρα, όλοι χύμα στο αμφιθέατρο), προσεγμένες και υποχρεωτικές εργασίες από τους φοιτητές, προσεκτικά οργανωμένες εξετάσεις και όχι θέματα γραμμένα στο πόδι αποβραδίς.
Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι προβληματικό από την πρώτη δημοτικού. Ίσως σ' αυτό να συνέβαλε η τροποποίησή του κάθε φορά που άλλαζε ο Υπουργός Παιδείας. Αποτελεί σίγουρα τεκμήριο κυβερνητικής αναξιότητας όλων όσων το πείραξαν, αλλά νομίζω ότι αποτελεί και κίνητρο να βρεθεί επιτέλους μια σωστή και σταθερή λύση χωρίς πολλές κουβέντες και διατυπώσεις. Λίγες και λογικές.
Και πού 'στε: Να έπονται της σκέψης, αλλιώς θα εξακολουθήσετε να βλέπετε στα φόρα του Internet τις ανορθογραφίες και τις κοτσάνες των πτυχιούχων που παράγετε και θα σας έρχεται κάτι σαν τύψη ένα πράμα, αν φυσικά έχετε λίγη τσίπα και δεν έχει γίνει όλη προγούλι από τα βαρέα και ανθυγιεινά κονδύλια
Θα μιλήσω με σκληρή γλώσσα για δύο λόγους: Αφενός το έζησα στο πετσί μου το σύστημα (το οποίο και επιτυχώς πέρασα τότε με τις δέσμες), έζησα το σύστημα του ελληνικού ΑΕΙ και ζω το σύστημα του βρετανικού πανεπιστημίου άρα μπορώ να κρίνω και πιστέψτε με μπορώ να κρίνω σωστά. Αφετέρου πρόκειται για το μέλλον χιλιάδων παιδιών, κάτι που θεωρώ ιερό και πολύ πιο σοβαρό από τα μπετά της Ολυμπιάδας.
Στο πρώτο μισό της πρότασης, ο πρύτανης είναι σα να παραδέχεται ότι όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα έκαναν λάθος και έχει δίκιο. Κάνανε τα παιδιά πειραματόζωα, βάζοντάς τα να χοροπηδούν στο τραμπολίνο των μαθημάτων: Ήταν πέντε οι δέσμες. Η πέμπτη κρίθηκε περιττή οπότε μειώθηκαν σε τέσσερις αποτελούμενες από τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα η καθεμιά. Αυξήθηκε στο κατόπι ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων, μπαίνοντας στο χορό και η Β Λυκείου εν όψει σφαιρικότερης μόρφωσης και καταπολέμησης της λύσης των φροντιστηρίων. Ύστερα μειώθηκε ο αριθμός των μαθημάτων ως μια δειλή υποχώρηση. Φυσικά ο πρύτανης δε θα εισακουστεί μια και η τωρινή κυβέρνηση έχει το ιδεολογικό φετίχ των εξετάσεων στο πετσί της (ρυθμιστικός παράγοντας κρίνω πως είναι και απευθύνομαι προς παν εύστροφον νουν).
Στο δεύτερο μισό της πρότασης όμως ο πρύτανης με εκπλήσσει τόσο που τρομάζω: Προπαρασκευαστικό έτος; Να μπουν στα πανεπιστήμια; Πόσοι να μπουν στα πανεπιστήμια και σε τι πανεπιστήμια θα μπουν; Πόσοι θα βγουν από αυτά; Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Προπαρασκευαστικό έτος, ή original όπως το λένε αυτοί που το πρωτοεφάρμοσαν foundation course, είναι το βρετανικό σύστημα που εφαρμόζεται χρόνια τώρα και απευθύνεται στους μαθητές εκείνους που απέτυχαν να συμπληρώσουν τους απαιτούμενους από το πανεπιστήμιο βαθμούς για την εισαγωγή τους. Το σύστημα αυτό δεν εφαρμόζεται σωστά ούτε από τα ίδια τα βρετανικά πανεπιστήμια καθώς δεν υπάγεται στην άμεση αρμοδιότητά τους, δεδομένου ότι οι περισσότεροι μαθητές μπαίνουν "σπρωχτοί", ιδιαίτερα αν σκεφτώ κέντρα με foundation course στην Ελλάδα που στέλνουν προπτυχιακούς φοιτητές στη Βρετανία χωρίς να τους ιδρώσουν το αφτί. Δέστε εδώ τώρα την ακόμα χειρότερη αντιγραφή που πάει να κάνει ο Έλληνας: Foundation course για όλους, ανεξαρτήτως βαθμολογίας, να δηλαδή πάλι απερίσκεπτα έως χαζά πειράματα στις πλάτες των παιδιών μας. Όσο για τη διάρκειά του (ένα έτος), είναι μια χρονιά που θα πάει χαμένη για τον Έλληνα μαθητή. Ο ίδιος θα μπαίνει στο πανεπιστήμιο ένα χρόνο μετά τον καλό Βρετανό μαθητή που δεν "προπαρασκευάστηκε" αλλά μπήκε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου. Έμαθε η χώρα τόσα χρόνια στην οπισθοδρόμηση, τραβάτε προς τα πίσω όσο μπορείτε, αντέχει.
Ο αριθμός των φοιτητών κάθε χρονιά δεν είναι ξεκάθαρο ποιος θα είναι. Εμπειρικά μπορούμε να πούμε ότι αυξάνεται με αστείο τρόπο. Ενώ αυξάνονται οι εισακτέοι (ένεκα πολιτικής προπαγάνδας συνήθως), η υποδομή των ΑΕΙ μένει ίδια. Θα μαντεύετε, πιστεύω, τι πορεία ακολουθεί η ποιότητα ώστε να ισορροπήσει το σύστημα.
Από το ελληνικό πανεπιστήμιο κατά κανόνα βγαίνουν όλοι: Δεν προβλέπεται έκπτωση του φοιτητή, ούτε επανάληψη χρονιάς. Όλο το παιχνίδι είναι μια λίστα από "χρωστούμενα" μαθήματα που τα "ξοφλάει" αντιγράφοντας εξετάσεις αραχτός με το τσιγαράκι και τη φραπεδιά στο έδρανο. Το γραπτό δε βαθμολογείται ανώνυμα, επομένως υπεισέρχεται συχνά στο αποτέλεσμα η οποιαδήποτε συναισθηματική παρόρμηση του διορθωτή. Το γραπτό διορθώνεται από έναν. Εφόσον λοιπόν μπουν όλοι (λόγω του foundation course) αναμενόμενο και λογικό θα είναι να βγουν όλοι (λόγω της λειτουργίας των ΑΕΙ όπως έχει σήμερα). Τι κέρατα θα κάνουν όλοι αυτοί στην ήδη κορεσμένη αγορά εργασίας; Πόσο μυαλό θέλει για να σκεφτεί κάποιος πριν παίξει με το μέλλον ενός νέου ανθρώπου και τον καταστρέψει στέλνοντάς τον στην ανεργία;
Θέλετε σχέδιο καραμπινάτο; Ορίστε, εδώ σας το έχω κι ας μην πείτε πως το τσουρνέψατε από το ftou.gr. Δεν το κάνω για σας άλλωστε:
- Ξεσκονίστε όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό που στραβώνει τα παιδιά μας από την πρώτη Δημοτικού μέχρι την τρίτη Λυκείου. Ξηλώστε τους επιτόπου και διορίστε σωστούς. Να κόψετε το λαιμό σας να τους βρείτε. Όχι όμως άλλοι ανορθόγραφοι δάσκαλοι στο δημοτικό ή αγεωμέτρητοι μαθηματικοί στο λύκειο (να η λύση για τα φροντιστήρια που ψάχνατε).
- Βάλτε στο πανεπιστήμιο εκείνους που το αξίζουν, που στρώσανε τον κώλο τους και διαβάσανε. Κάντε το με εξετάσεις κάντε το με μέντιουμ δε με απασχολεί. Βρείτε ένα σύστημα αξιόπιστο και εφαρμόστε το. Αν δε μπορείτε να βρείτε, βάλτε ως κριτήριο τους βαθμούς του Λυκείου. Αν εφαρμόσετε το πρώτο που σας είπα θα είναι όντως αντικειμενικοί.
- Αντιγράψτε σωστά το Βρετανικό σύστημα μια και δεν κατέχετε να φτιάξετε σωστό δικό σας. Τέρμα στο άσυλο κι ας φωνάζουν τα κομματόσκυλα στο προαύλιο, ανώνυμη και αντικειμενική βαθμολόγηση, τέρμα στα ακαταλαβίστηκα (κακά μεταφρασμένα, δηλ. τσουρνεμένα) συγγράμματα και ουσιαστικός έλεγχος των πανεπιστημιακών, επί τω έργω. Σωστά και λειτουργικά ακαδημαϊκά φροντιστήρια (ομάδες πέντε έως δέκα ατόμων - όχι όπως τώρα, όλοι χύμα στο αμφιθέατρο), προσεγμένες και υποχρεωτικές εργασίες από τους φοιτητές, προσεκτικά οργανωμένες εξετάσεις και όχι θέματα γραμμένα στο πόδι αποβραδίς.
Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι προβληματικό από την πρώτη δημοτικού. Ίσως σ' αυτό να συνέβαλε η τροποποίησή του κάθε φορά που άλλαζε ο Υπουργός Παιδείας. Αποτελεί σίγουρα τεκμήριο κυβερνητικής αναξιότητας όλων όσων το πείραξαν, αλλά νομίζω ότι αποτελεί και κίνητρο να βρεθεί επιτέλους μια σωστή και σταθερή λύση χωρίς πολλές κουβέντες και διατυπώσεις. Λίγες και λογικές.
Και πού 'στε: Να έπονται της σκέψης, αλλιώς θα εξακολουθήσετε να βλέπετε στα φόρα του Internet τις ανορθογραφίες και τις κοτσάνες των πτυχιούχων που παράγετε και θα σας έρχεται κάτι σαν τύψη ένα πράμα, αν φυσικά έχετε λίγη τσίπα και δεν έχει γίνει όλη προγούλι από τα βαρέα και ανθυγιεινά κονδύλια
Σε παρακαλώ θυμησέ μου
Συγχώρα με Κύριε, που δεν έμαθα πως ξεκινούν οι προσευχές.
Πορεύομαι συχνά χωρίς εξάρτηση από τέτοια βιώματα.
Συγχώρα με, που δεν προστρέχω σε γιορτές και Αργίες στους ναούς.
Οι αναζητήσεις μου και τα τρέχοντα, τους κάνουν να φαντάζουν αφιλόξενοι στα μάτια μου.
Συγχώρα με, που δεν δείχνω πια καρτερία και καλοσύνη στους άλλους όσο συχνά θα θελα.
Η στενομυαλιά, η κακία και ο φόβος εξαπλώνονται ραγδαία γύρω μου. Ενίοτε και εντός μου.
Συγχώρα με, που αμφιβάλλω για το μέλλον.
Μοιάζει αναλόγως ανακυκλούμενο με το παρελθόν και το παρόν.
Συγχώρα με, που δεν μαθαίνω πια από τα λάθη μου.
Εξακολουθώ να αγνοώ την αφορμή που έδωσα, βιώνω και θυμάμαι μόνο την τιμωρία.
Συγχώρα με, που έχασα τον δρόμο της αλήθειας.
Μπερδεύομαι καθημερινά στις πλείστες όσες επιλογές μου προσφέρονται.
Συγχώρα με, που ξεχνώ το "άνω θρώσκω", έρποντας στην καθημερινότητά μου.
Παρηγοριέμαι μάταια με τις μικρότητες που επιδεικνύουν και οι λοιποί συνάνθρωποι.
Συγχώρα με, γιατί εγώ δυσκολεύομαι πια να με συγχωρήσω.
Και Σε παρακαλώ, θύμισέ μου: Τι ακριβώς κάνω εδώ?
Πορεύομαι συχνά χωρίς εξάρτηση από τέτοια βιώματα.
Συγχώρα με, που δεν προστρέχω σε γιορτές και Αργίες στους ναούς.
Οι αναζητήσεις μου και τα τρέχοντα, τους κάνουν να φαντάζουν αφιλόξενοι στα μάτια μου.
Συγχώρα με, που δεν δείχνω πια καρτερία και καλοσύνη στους άλλους όσο συχνά θα θελα.
Η στενομυαλιά, η κακία και ο φόβος εξαπλώνονται ραγδαία γύρω μου. Ενίοτε και εντός μου.
Συγχώρα με, που αμφιβάλλω για το μέλλον.
Μοιάζει αναλόγως ανακυκλούμενο με το παρελθόν και το παρόν.
Συγχώρα με, που δεν μαθαίνω πια από τα λάθη μου.
Εξακολουθώ να αγνοώ την αφορμή που έδωσα, βιώνω και θυμάμαι μόνο την τιμωρία.
Συγχώρα με, που έχασα τον δρόμο της αλήθειας.
Μπερδεύομαι καθημερινά στις πλείστες όσες επιλογές μου προσφέρονται.
Συγχώρα με, που ξεχνώ το "άνω θρώσκω", έρποντας στην καθημερινότητά μου.
Παρηγοριέμαι μάταια με τις μικρότητες που επιδεικνύουν και οι λοιποί συνάνθρωποι.
Συγχώρα με, γιατί εγώ δυσκολεύομαι πια να με συγχωρήσω.
Και Σε παρακαλώ, θύμισέ μου: Τι ακριβώς κάνω εδώ?
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
